We hebben geen zwembandjes nodig maar hefbomen.

Binnenkort is is het weer zo ver: een nieuw overlegcomité, een overlegcomité dat beslist over oa. "onze horeca", een overleg waar getrokken en gesleurd wordt, een overleg waar ieder wat prooi naar zijn nestje trekt:

- minder "sociale" contacten,  méér steun, méér geld,

zoeken naar het wankele evenwichtspunt van "draagkracht", het omkopen van ons gemoed.

 

"Veel bedrijvigheden zullen structureel onrendabel worden in het post-coronatijdperk. Iemand moet volgens Marx de horeca vertellen dat veel mensen in die sector hun zaak of hun baan zullen verliezen, en dat ze moeten inzetten op herscholen en heroriënteren. We mogen niet opnieuw de fout maken om zaken die verdoemd zijn met belastinggeld in stand te houden."

Missen we hier een opportuniteit?

Kijk, toen ik in 2012 met Balls & Glory startte zag ik een grote opportuniteit naar aanleiding van de black box, de geregistreerde kassa. Eindelijk de hefboom om onze geliefde horeca-sector de 21ste eeuw binnen te loodsen. Te professionaliseren, nog méér kennis-gedreven, iets grotere bedrijven & nog méér belevenis. Want ja, ik geloof als geen ander in die beleveniseconomie.

Tegelijkertijd zag ik een valkuil: we moesten ervoor zorgen dat onze rijke eet- & drinkcultuur sterker uit deze "professionaliserings-ronde" herrees. We waren goed bezig de afgelopen jaren, zeer goed bezig: een nieuwe generatie talent in de keuken, in de zaal, de boeren op het land, in micro-brouwerijen, overal te velde.

Een ding staat als een paal boven water: we moeten heus niet her-scholen, we moeten bij-scholen,... we moeten niet verdwijnen, we moeten ons aansterken.

Het belastingsgeld moet niet naar btw-verlagingen & hoofd-boven-water steun.

We hebben geen zwembandjes nodig maar hefbomen.

Neen, waarschijnlijk is er minder toekomst voor eenpersoonsbedrijven, we moeten mee met onze tijd. We zullen het wat meer omnichannel moeten benaderen, we zullen sterke merken moeten bouwen, inzetten op belevenis.

Waar is onze fierheid als sector, onze slagkracht, onze ambitie om deze tijd te benutten om ons aan te sterken? we hoeven ons niet her uit te vinden? onze toekomst zit hem niet in belevenis-boxen.. onze toekomst zit hem in rijkgevulde tafels & togen waar we mensen samen brengen, doorspekt met muziek, excentriciteit, karakter & persoonlijkheid.

 

Restaurants & cafés­ zijn geen moderne steenkool­mijnen die structureel onrendabel zijn.
Maar eerlijks is eerlijk: de winstmarges in de horeca zijn flinterdun, maar daar zijn oplossingen voor. Oplossingen die wat wilskracht & leiderschap nodig zullen hebben:

1. de loonkosten zijn gigantisch & de lonen te laag. Deze dienen al sinds lang herzien te worden.De kern zit hem eerder in het feit dat er van het brutto-loon, netto te weinig overschiet. We moeten onze teams beter kunnen vergoeden voor het fantastische werk dat ze doen. 
2. de toetredingsbarrières zijn te laag waardoor de competitie groot, en niet altijd eerlijk loopt. Competitie is goed, competitie houdt ons scherp... als we tenminste met een eerlijk speelveld werken. Geen kunstmatig in leven gehouden "artiesten" die gesust dienen te worden met kortzichtige subsidies.

Onze sector  zat in de lift voor de crisis, en zal in de lift zitten na de crisis.

We zijn wereld-talent in mensen samenbrengen rond lekkere borden en frisse glazen. We moeten dit talent koesteren, en ons talent samenhouden... niet omscholen....bij-scholen dus.

We leggen de horeca volledig plat voor de volksgezondheid. Het is dan ook normaal dat we onnodige destructie in die sectoren vermijden. De verlenging van tijdelijke werkloosheid en het overbruggingsrecht zijn daarvoor prima. Creatieve destructie betekent dat achterhaalde producten en diensten verdwijnen. Die moeten we inderdaad niet proberen in stand te houden, maar de komende maanden zal er nog veel ongewenste destructie zijn: bedrijven zullen verdwijnen, maar een uitstroom van talent, kennis, goesting & ambitie moet ten alle koste vermeden worden.

 

Wim Ballieu (zaakvoerder Balls & Glory)